8

იმ დღეს დავასტატუსე ფეისბუქზე
"სულ მეგონა, რომ 2008 წელს მოვკვდებოდი და არც შევმცდარვარმეთქი..."
არ მიხუმრია, სიმართლე ვთქვი..

7-8 კლასში რომ ხარ და მასწავლებლები ერთ ზედმეტ სიტყვას რომ არ ამბობენ გაკვეთილზე საგნის და წიგნში ისედაც დაწერილის გარდა და ეს ყველაფერი რომ სასტიკად მომაბეზრებელია და უცბაშად, კარი რომ გაიხსნება და ერთ-ერტი რიგითი საგნის ახალი მასწავლებელი რომ შემმოვა კლასში და უცბაშად თემიდან გადაუხვევს, ეგ შეგრძნება ალბათ ყველას გამოგიცდიათ და ალბათ ყველას გახსოვთ არა?არა? კაი :\

ჰხოდა ფიზიკაში კი სამწუხაროდ ბევრი ვერაფერი ვისწავლე, მაგრამ სამაგიეროდ მასწავლებლის გადახვეულ/გადმოხვეულმა ფრაზმებმა ღრმად  დაიმკვიდრა ჩემი ტვინის ხველულებში ადგილი და ჩემს ცხოვრებაში რაღაც-რაღაცეები შეცვალა თავისებურად... უკვალოდ ჰხომ არაფერი იკარგება...

ჰხოდა ერთხელად ამ მასწავლებელმა რიცხვებზე დაგვიწყო ლაპარაკი და ყველა რიცხვის შესახებ ისეთი რაღაცეები გვითხრა რომ,..
თურმე ნუ იტყვით და 3 აღმოსავლეთის სიმბოლო ყოფილა
4 დასავლეთის
და
7 მთლიანობის ანუჰთ აღმოსავლეთს პლუს დასავლეთი
მაგრამ ჯერ სად ხარ
მთავარი წინაა..
8
ჰხო 8
ესაო, ისაო...
აი რვა ჰხომ თითქოს არაფერიო, მაგრამ სინამდვილეში სიკვდილის რიცხვიაო
აი თუ არ გჯერათ სვანურს დააკვირდით, სვანურად რვა სიკვდილიაო თუ რაღაც...
მოკლედ, დღემდე არ ვიცი მაშინ მწარედ გვატყუებდა ეს მასწავლებელი
და
ჩვენს ყურებდაცქვეტილ-თვალებგაფაციციებულები ვუსმენდით
და
გვჯეროდა
და
დღემდე გვჯერა
თუ არა
არ ვიცი, მაგრამ
თუმცა ერთი ცხადია,
ამ დღის მერე, ჩემდა უნებურად დავიჯერე, რომ
2008 წელს მოვკვდებოდი
მერვე თვეს,,,
მერე  მოვიდა 01.01.01 და ყველა ამაზე ლაპარაკობდა ვა რა მაგარი თარიღიაო
და
მე კი ვიჯექი და ველოდი 08,08.08 -ს
02.02.02 რომ მოვიდა, მაშინაც 08.08.08 ს ველოდებოდი
და
მერეც და მერეც და მერეც და მერეც..
და მერე კი მოვიდა 08.08,08 და ომიც დაიწყო
და
მერე ეს ომიც დამთავრდა და მეგონა გადავრჩი,...
მეგონა თქვენც გადარჩით
და
მეგონა მორჩა, ამ დღით დავამთავრეთ კაცობრიობამ სიკვდილი,
მაგრამ თურმე სად ხარ...
თურმე სულ ტყუილად....


გუშინ ვიდექი ერთ-ერთი იმ ბევრ ერთ-ერთ ადამიანს შორის,
რომლებიც ჯამში ბევრ ადამიანს ქმნიდა
და
მეც ჩემ ერთერთურად ველოდებოდი დდტ ს და
გარშემო რომ სივრცეა
და
თავს ზემოთ ცა ღიაა
და
ლუდი კი ცოტაა და ბევრი წვალებით მოსაპოვარი, მაგრამ მაინც ჰხომ არის
და
თუ დაიღლები პირდაპირ შეგიძლია იქვე წამოწვე სადაც დგახარ
და
თუ გინდა იყვირე
და
თუ გინდა იცინე
და
მოკლედ თავისუფლებაა
და
სილაღეა
და
მუსიკაა
თანაც ისეთი... დდტ ური
და
უეცრად, ჯერ ერთმა იყვირა родина, მეორე მეორემ , მერე მესამემ
და
სულ მალე ყველა ყვიროდა родина родина родина родина родина родина
თან ისე
თოთქოს სიმღერას კი არა
შევჩუკისგან საქართველოს დამოუკიდებლობის აღიარებას მოიტხოვენო
და
უეცრად  მივხვდი, რომ მართალი ვიყავი
როცა ვფიქრობდი
რომ
2008 წელს მოვკვდებოდი
რომ ყველაფერი 2008 წელს დამთავრდებოდა...

ჰხომ ხვდებით რატომაც?
ვერ?
არაუშავს..........