ბჟღრსტქყ

ყველაფერი თითქმის სამი წლის წინ დაიწყო
აგვისტო იყო, ყველა რომ მხოლოდ დასვენებაზე ფიქრობს ის მომენტი...
წავედით ბეშუმში, იქიდან ზღვაზე
კარგად დასვენების მეტი არაფერი დამჩენოდი
სამსახური მე აღარ მქონდა და არაფერი....
უცბაშად დამირეკეს და მითხრეს
ან სამსახური, ან დასვენებაო..
ყოველთვის ჰხომ ასეა, რაღაც უნდა დათმო, რაღაც რომ მიიღო..
პრინციპში ბევრი არ მიფიქრია, ისე ავირჩიე სამსახური..
თუმცა ბევრი ფიქრი მერე მომიწია, მეორე დღეს უკვე ახალ სამსახურში რომ ვიყავი
და
ვეცნობდოდი რა და როგორ უნდა მეკეთებინა იმ შემთხვევაში სამახურს  თუ დავთანხმდებოდი...
მოკლედ ბევრი რომ არ გავაგრძელო, პროფესია შევიცვალე
შევიცვალე მთელი 100 გრადუსით..
არა, იმიტომ არ შემიცვლია, რომ სამსახური მინდოდა და ყველანაირ სამუშაოზე მზად ვიყავი
უბრალოდ, ცვლილებები მსურდა უსასტიკესად
ცვლილებები და სხვა სიტუაციასა და გარემოში საკუთარი თავის გამოცდა...
ჰხოდა რატომ გავაკეთე ამხელა შესავალი
უბრალოდ, იმის თქმა მინდა, რომ იმ სფეროში სადაც ახლა ვარ
ჯერ სულ 2 წლის ვარ
და
ბევრი რამ  ვისწავლე, მაგრამ ბევრი რამ სასწავლი მაქვს ჯერ კიდევ..
ანუჰხთ, შენიშვნებს ჯერჯერობით მშვიდად ვიღებ
და
პრეტენზიას არ გამოვთქვამ , რომ ისა...

ანუჰხთ, როგორც ვთქვი, გავიდა 2 წელზე მეტი
და
სულ რაღაც 1 თვის წინ აღმოვაჩინე
რომ
ჩემს სამსახურში, სადაც 100 ზე მეტი ადამიანი მუშაობს
ამ 2 წლის მანძილზე
პირველად დაორსულდა და დეკრეტში გავიდა ვიღაც  : ))
ამ ფაქტს ვერც შევნიშნავდი რომ არა ერთი მომენტი: თურმე თანამშრომლის დეკრეტში გასვლის ფორმალური მხარეები ჩემი მოსაგვარებელი ყოფილა..
ჰხოდა როგორც ვთქვი, პირველად მომიხდა ამ საკითხთან შეხება და დავიწყე სწავლა ნულიდან...
მოქმედება პირველი: დავრეკე შემოსავლების სამსახურში, სადაც მიტხრეს, რომ უნდა მივსულიყავი მათთან და ადგილზე შემევსო რაღაც პატარა განცხადება და სულ ეს იყო...
ამ ზამთარში როგორი სასიამოვნოა დიღმის მასივიდან მარჯანიშვილზე გასვლა ჰხომ წარმოგიდგენიათ - ავდექი, გავედი, მივედი
ამათვალიერეს, ჩაამთვალიერეს - არა, ეს ჩვენ არ გვეხება, სოციალურ სუბსიდიების სააგენტოს მიმართეთო
ვეძებე, ვეძებე და მივაგენი  -  პატარა ფოიე, 3 ოპერატორი და ხალხი, ხალხი, ხალხი
აი რომ შეხედავ და გამოქცევა რომ მოგინდება
დავდექი რიგში, ვიდექი, ვიდექი, ვიდექი, როგორც იქნა მოვიდა ჩემი რიგი და რომ ავუხსენი საქმის ვითარება, რა განცხადება გენაცვალე - ახლა უნდა წახვიდე და  ყველა ეს საბუთი მოიტანოვო - გამომიწოდეს 9 პუნქტიანი ფურცელი..
ჰხუხ
ნუ რას ვიზამდი  -  სწავლა მსხვერპლს მოითხოვს, კენწეროში გატკბილდებისთქო ვიფიქრე
დავბრუნდი სამსახურში  -  3 დღე მოვუნდი იმ ჭღრ - პღრ საბუთების მოძიებას
მე-4 დღეს  მივედი ისევ ამ სოციალური დახმარების სააგენტოში
ჩავდექი ისევ რიგში
და
თავი უხერხულად ვიგრძენი, რომ ამდენ სოციალურად დაუცველ ადამიანში სოციალურად დაცული ვიყავი...
50 მდე ადამიანს ემსახურებოდა 2 ოპერატორი -  ამ ადამიანების უმრავლესობა იმ კატეგორიას მიეკუთნებოდა,   ღამე ცუდი სიზმარი რომ ესიზმრა, იმასაც რომ მთავრობას აბრალებს და პასუხს  ამ სააგენტოსგან მოითხოვს და ამიტომაც ერთი ადამიანის გასტუმრებას დაახლოებით 20 წუთი მაინც უნდა... ჰხოდა ვიჯექი კუთხეში ატუზული და ველოდებოდი ჩემს რიგს და აი როგორც იქნა მოვიდა ჩემი დრო და მივაწოდე ეს ფურცლები ოპერატორს გადახედა და შენ რატომ მოიტანე, ვინცაა დეკრეტში იმან უნდა მოიტანოსო :||
წამოვედი ისევ უკან, დავურეკე ამ თანამშრომელს, ჯერ ხომ არ გიმშობიარია, გეხვეწები 1-2 საათი მოითმინე და ეს საბუთები წაიღეთქო.. მოგორდა ეს  თანამშრომელი  სამსახურში, ვუხადე ბოდიშები ყველა სააგენტოს სახელით, გავაგზავნე და მირეკავს ცოტა ხანში, მივედი და ასე მეუბნებიან შენ არა ბუღალტერმა უნდა მოიტანოსო O_O
ბჟღღღღღღღღღღრრრრრრრრრრჰჰჰჰჰჰჰჰჰხხხხხხხხხხხ
დააახლოებით ასეთი რეაქცია მქონდა :|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
წავედი ისევ, ჩავდექი ისევ რიგში
უკვე ხალხს ვცნობდი სახეზე
და
იმასაც მივხვდი, რომ ამ სოციალურად დაუცველების უმრავლესობა ამ რიგში ერთმანეთთან დამეგობრდა და აქ მოსვლა როგორც განტვირთვის საშუალება ისე აქვთ... მომწონს ხოლმე როცა სიბრალულის გრძნობა გამივლის და  ჩვეულებრივობაში რომ ვუყურებ რაღაცეებს.. სიბრალულს ალბათ ყველაფერი სჯობს...
მოვიდა ისევ ჩემი რიგი 2 საათის შემდეგ
დავჯექი განრისხებული და ვუთხარი ოპერატორს, ფეხს აღარ მოვიცვლი აქედან, სულ ზუუსტად თუ არ გამარკვიეთ რა და როგორ უნდა გავაკეთომეთქი
საყვარელი ქალი იყო, ან პენსიის თხოვნით რომ არ მივედი ეგ ესიამოვნა და მაგიტომ დამიწყო ახსნა
წახვალ ახლა შენ და ამას და ამას და ამას გააკეთებო
 ანუჰხთ სულ სხვა რაღაცეებს, ვიდრე იმ დანარცენებმა მითხრეს..
ამ ყველაფერს იზამ და კურიერს გამოატანე, შენი მოსვლა აღარ იქნება საჭიროვო
დავბრუნდი უკან
დავიწყე ისევ ამ საქმის კეტება
სამასხურში კატეგორიულად ავკრძალე ვინმეს დაორსულება და დეკრეტში გასვლა:||
ამასობაში იმ გოგომაც იმშობიარა ბედნიერად
გააჩინა შვილი -  არ მახსოვს ან გოგო, ან ბიჭი
კურიერმაც დამირეკა
დაიტოვეს  საბუთებიო
და
გავაგრძელე ცხოვრება ბედნიერად..
მაგრამ ხანგძლივ ეს სოფელი გაახარებს ვინმეს განა
ო
თუ რაღაც
გუშინ დილის 10 საათზე მორიგი საბედისწერო ზარი გაისმა ჩემს ტელეფონზე
სოციალური რაღაცის სააგენტოდან გირეკავთ, დიდი ბოდიში მაგრამ მაშინ შეცდომით შეგავსებინეთ საბუთები და იქნებ თავიდან მოიტანოთო O_O
ჯერ პირი დავაღე
მერე ვიცინე
მერე ვიჩხუბე
მერე ნერვები მომეშალა
და
მერე რა თავიდან გავაკეთე საბუთები და წავიღე
მივედი და მაშინღა აღმოვაჩიინე რომ იმ საბედისწერო ფოიეს და ორი ოპერატორის გარდა კიდევ მეორე სართულიც ყოფილა ამ შენობაში, სადაც დამაწინაურეს და პირდაირ იქ ამიშვეს..
ავედი და ბლაჰ
ერთი ოთახი,  დაახლოებით 30-40 კვადრატული
და
მაგიდები მაგიდები მაგიდები
და
კომპიუტერები
სულ ერთმანეთში ახლართული
დავითვალე
ერთ საშუალო ზომის ოთახში იდგა 17 კომპიუტერი
შესაბამისად
17 მაგიდა
და
17 ქალი..
სულ სხვადასხვა ასაკის და გარეგნობის
17 ვე ერთად ლაპარაკობდა
2 რაღაც საჭმლის რეცეპტზე
3 ქმრებზე
1 პაკლოვნიკზე
2 ქალი ერთმანეთს ეჩხუბებოდა
და
დანარჩენი ტელეფონზე
ჰხო კიდევ ერთი იყო ეტყობა ყველასთან გაბუტული...
ჰხუხ
სამჯერ ვთქვი დამირეკეს და მითხრეს ბლაბლაბლაო
ვინ დარეკაო
და არ ვიცი მამაკაცის ხმა იყოთქო
და
ატყდა ხორხოცი ჩვენთან მამაკაცს რა უნდაო
ჰხახ
აი მაგ მომენტში მივხვდი რომ  ყველაზე მეტად კომპიუტერი მინდოდა იმ წამს
რომ
ეს ყველაფერი რამენაირად მომეთხრო..
კიდევ მინდოდა
რომ
ჯადოსმური ჯოხი მქონოდა,
ჯადოსნური სიტყვები მეთქვა
და
რამენაირად სულ გადამესხვაფერებინა
ჩემი სამშობლო
რომელსაც მოფერებით
ხანდახან
საქართველოსაც ვეძახი

:შ


დასასრული