Saturday, May 21, 2011

ტუეწოგწკვნ



დღეა ისეთი, სულ რომ არ გეწერინებოდეს იძულებული ხარ დაწერო..
გარეთ წვიმს
ალბათ ვინმესთან შიგნითაც...
წვიმა არის ისეთი ისეთი რომ ფანჯარას აგაკრავს და გათვალთავლებინებს გარემოს
სახლში ვარ მარტო
სულ მარტო
და
არსად მიმეჩქარება..
გამოვიძინე, ანუჰხთ მე შემიძლია მეღვიძოს, ნერვებს კი სძინავთ...
ვზივარ იატაკზე
უფრო სწორად ბალიშზე
რომელიც იატაკზე დევს
ასე ბევრად უფრო კომფორტულია...
იატაკზევე მიდგას დიდი ჭიქით ყავა
თანაც ნალექიანი
აი მულტფილმებში რომაა, ოხშივარი რომ ამოდის და პირდაპირ ცხვირში გიღუტუნებს, ისეთი...
ვმაზოხისტობ
ვტკბები ყავის სურნელით და არ ვსვამ...
სადღაც ერთი სართულის ქვევით
თუ ერთი სართულის ზემოთ
მეზობლის აშკარად უნიჭო ბავშვი
ვიოლონოზე დაკვრას ცდილობს..
ვიღაც მანქანას აბუქსავებს ეზოში...
და ამ ყველაფერს ფონად ადევს წვიმის ხმა...
როგორ გინდა არ წერო
უნდა წერო
წერო
წერო
თოლია....

წეროზე გამახსენდა, არასდროს მჯეროდა რომ წეროს მოჰყავდა ბავშვები
არც კომბოსტოში ვეძებდი და-ძმას
არც მაღაზიებში...
არ ვიცი რა მეგონა, მაგრამ რა არ მეგონა ვიცი...
პრინციპში ახლაც ასეა
არაფერი შეცვლილა
ვიცი რა არ ვიცი და რა ვიცი, ეგ არ ვიცი
ანუჰხთ
მძინავს, გამაღვიძეთ...

ჰხვალ არა და
ზეგ არა და
მაზეგ არა და
იმის ჰხვალ
ჩემი დაბადების დღეა...
გავიზარდე
უკვე დიდი ხანია
მაგრამ
მაინც ვერ ვიგებ რატომ არ უყვართ ადამიანებს საკუთარი დაბადების დღე...
მიყვარს რომელია
თანახმა ვარ
4 დღე გადაბმულად მეძინოს რომ
მალე მოვიდეს <3

გონებაში სტუმრების სიას ვადგენ
ვადგენ რა
ვფიქრობ ვინ მოვა...
ჰხოდა აღმოვაჩინე, რომ ჩემი სტუმრების 80% ბავშვიანია...
მართლა გავზრდილვარ..
დედამიწა რომ ტრიალებს ღერძიც ტრიალებს თუ ღერძი ერთ ადგილას დგას და დედამიწა ტრიალებს?
და იქნებ მე ვარ ღერძი?
აშკარად ჩემს გარშემო რაღაცეები იცვლება
და
მე იგივე ვარ მარად და მარად
კი არა და
არა?
კაი....


გუშინ მზე იყო
მცხუნვარე...
ამინდი ჰხო ისე მოქმედებს ადამიანების ხასიათზე როგორც გამოძინება და მაძღარი კუჭი..
ჰხოდა მზე იყო და ქუჩაში ადამიანების 50% - ზე მეტი რაღაცნაირად გაღიმებული დადიოდა...
მოკლედ თბილისი იყო ისეთი საბჭოთა ფილმებში რომაა გადაღებული..
თავაზიანყველასყველაუყვარსხალხიანი
ჰხოდა
ასეთ სიტუაციებში სულ მეფიქრება
ახლა უცბაშად რომ ვიყვირო
ჰხალხოთ, იცით მე ამ წამს ჩანთაში 1000000 დოლარი მიდევს მეთქი
რამდენი ასეთი გაღიმებულბედნიერმოსიყვარულე ადამიანი გამიმეტებდა მოსაკლავად დაუფიქრებლად...
სტეხს...


გასულ კვირას გავლა მოვკალი
მაგრამ მერე ისევ გაცოცხლდა...
სანამ მკვდარი იყო, კარგი იყო...
ვთქვი, რომ მორჩა
გავლა მკვდარია და დაპაუზებული ვარ ისეთ მდგომარეობაში, როგორშიც ვიყავი როცა მოკვდამეთქი...
როცა გავლა მკვდარია, უფრო ადვილია წინ სიარული...
უკან მოხედვა შეიძლება ისეთივე დამღუპველი იყოს
როგორც
ბიბლიის იმ პერსონაჟივით კი არა და არ ვიცი რა ჰქვიასავით, საიდანღაც
რომ გამოიქცა და ცოლს რომ უთხრა უკან არ მიიხედოვო
და
მაინც რომ მიეხედა
და
რომ გაქვავდა....
მაგრამ
ყველა ქალი ჰხო ერთნაირია ისევე როგორც ყველა კაცი
მეც მიმეხედა
და
გავლაც გაცოცხლდა...
ანუჰუხთ ამ დროისთვის ყველაფერი ისევ გავლადია...
თუმცა ვმუშაობ რომ
წინ სიარული უკან მიხედების გარეშე უფრო დავამუღამო
და
გავლაც მოკვდება...

ვბოდიალობ რაღაცას... ვიცი....

ამ ბოდიალბოდიალში წვიმასაც გაუარა მგონი
და
მე კიდე წერის სურვილმა...


ნეტავ ახლა სადმე ტყეში ვიყო სველი და გაყინული და წინ კიდევ დიდი გზა მქონდეს და არ ვიცოდე მივაღწევ ადგილას თუ არა და ვიყინებოდე
ჰხომ ვინატრებდი
ნეტავ ახლა ამსვა დამსვა
და
თბილიში
თბილად რბილად ჩემს სახლში
დამსვა

სთუქა მან....

პ.ს. როცა ისეთ ხასიათზე ვარ ჰხოლმე, როგორზეც ვარ, ავიღებ ოდესღაც ვიღაცის ნაჩუქარ ფუნჯს თავისი საღებავებვით და რამე თეთრ სუფთა ფურცელს ვაჭუჭყიანებ იქამდე, სანამ მასში თეთრი არ გაქტრება,... მერე დავყურებ და ვფიქრობ, ნეტა ეს რა არის მეთქი...


2 comments:

vasasi said...

მე კიდევ, ვერ ვეუბნები იმას, რომ 1-მდე ისა...

და ლამის არის გადავიფიქრო, მაინც არავის უყვარს ჩემი დაბადების დღე ჩემ გარდა.. :(

REZIBUTA said...

გილოცავ დაბადების დღეს! :)