Thursday, April 15, 2010

ცია


როდის უჩნდება ადამიანს წერის სურვილი?

ან საერთოდ წერა რა არის?

წერა წერაა

ბედის იქნება

თუ

სიტყვის..

თეთრით შავზე თუ პირიქით..

ყველანაირი წერა, ბოლოს მაინც ბედის წერაა ალბათ

თუმცა, ისიც ხდება ჯერ დაწერ და შემდეგ დაწერილი იქცევა ბედის წერად...

ჰხახ

რა ამოძრავებს ადამიანს?

ახლა, ამას რომ ვწერ, რა მაძლევს იმის ძალას, რომ თითები ვატყაპუნო კლავიატურაზე?

ციები

ციები

ემოს

ციები..


მეემოციები

შენემოციები

ისემოციები..


თურმე, ემოცია ყყოვლად უფორმო და უსხეულო ყოფილა..

ამიტომ როგორც კი ადამიანის გულში თუ ტვინში თუ მთლიანად სხეულში გაჩნდება,

მაშინვე

რასაც კი დაინახავს ფორმიანს და შინაარსიანს და სხეულიანს,

მასში ჩასახლდება

და

მერე ადამიანის ტვინში ამ ემოციიას სწორედ იმ სხეულიანფორმიანის სახელი ჰქვია...



აი, როგორც ოდესღაც ბორჯომის ემოცია ჩასახლდა ჩემთვის წითელ ქვიშაში

და

სიმშვიდის ემოცია კიდევ სიმწუანეში..



ჰხოდა, ახლა აღარ მიკვირს, რატომ მეუფლება ზოგჯერ გაურკვეველი სიხარული

ზოგიერთი

უცნობი ადამიანის დანახვისას,

ანდაც

რატომ მიფანცქალებს გული ინტერნეტში რიცხვ 1- იანის დანახვისას..


ალბათ, ოდესღაც ფორუმზე PM ის მოლოდინის ემოცია სწორედ ამ 1 იანში ჩასახლდა : )) აი, უცებ რომ შემოგეფეთება თვალში და გული აგიფანცქალდება, ვაა, მოუწერიაო : ))


ჰხოდა სიკვდილის ემოცია, კიდევ ჩემი სახლის საათში ბუდობს..

თან ისე ძლიერ და ფესვებგადგმით,

რომ

საკმარისია

სახლში ვინმემ სიტყვა " სიკვდილი" ახსენონს, რომ

მომენტალურად საათს ვუყურებ : D



ჰხოდა ასთრე...


ბლოგი ჩემთვის უკვე დიდი ხანია იქცა

ემოციების სასაფლაოდ..

: )



ვავტორიზაციავდები,

შემოვდივარ,

ვიხდი ემოციას,

ვაგდებ ამ თეთრ ფანჯარაში

და

გავდივარ

გამსუბუქებული : )



ჰხოდა გავედი ახლა ჩამოემოციებული

იმ

იმედით, რომ

ოდესმე

კიდევ

გავემოციავდები

და

ემოცია

კი

მერე

ახალ პოსტებს შობს


: )

1 comment:

m i r a m a x said...

ლამაზია ))