ჰხოდა ასე......
ალბათ ასე იყო საჭირო
ალბათ
ალბათ
ალბათ....
ყველაფერი რაღაცის გამო ხდება....გულიც იმიტომ დამწყდა, რომ ვერ მივხვდი ეს რის გამო მოხდა....
ალბათ იმიტომ, რომ....
იმიტომ როომ...
ალბათ თბილისმა ვერ მაპატია, ორიოდე დღის წინ რომ გამოვუცხადე, მეზიზღები და ერთი სული მაქვს როდის მიგატოვებმეთქი.....ისაო, მშობლიურმა ქალაქმა შურის ძიება იცისო...
ალბათ....
ალბათ საქართველო ვერ გადაიტანდა უჩემობას და შეკრა თავისი საზღვრები და არ გამიშვა... ვუი, ასე ვუყვარვარ ჩემს ქვეყანას და მე კიდევ ისა...
ალბათ კიდევ ის რომ...
ის, რომ....
ალბათ ძალიან ინტერესიანი სიცოცხლე მყავს...ძალიან... აინტერესებს სადამდე გადის ჩემი მოთმინების ზღვარი და...არადა არ იცის, რომ მოთმინება ერთხელ უკვე დავკარგე და ახლა რა დავკარგო, რაც უკვე დაკარგულია.....
და მაინც...
მაინც
მგონია
რომ
ზღვამ არ მიმიღო.....
ვერ მპატიობს მთაში რომ გავცვალე უკვე 5 წელია....
ეჭვიანი ზღვა...
არადა ყველაფერი რეალურად ძალიან მარტივადაა - ცხოვრებას სურს, რომ გაქცევას გადამაჩვიოს.... შეეჯახე პრობლემას პირისპირ - ნუ შემოუვლი, თორემ ისაო, მანეთს დაწერს ტაქსიო
კი არა და
დაეცი? წამოდექი და გაიღიმე
გაიღიმე
და
გაიარე......
სხვა გზა, სხვა ხსნა
ამაზე მეტი
არ
გამაჩნია...........
No comments:
Post a Comment