სხვისი ნაფიქრალნააზრევ-წარმოთქმულ-ვერთქმულ-წარმოსათმელი რატომ მოსწონს ადამიანს? იმიტომ რომ სხვაში საკუთარ თავს ხედავს? და ყველა ადამიანი ხომ ეგოისტია, თუმცა როგორ გინდა იყო უ ეგო ისტო, როცა სხვა არაფერი გაგაჩნია საკუთარი ტავის გარდა.... კი არა და რაც უფრო ბევრი ”მე” ხარ, მით უფრო ბევრ საერთოს ხედავ სხვებთან ალბათ
აი თუნდაც...
ჩემმა 1-1-1-1--1-1--1-1-1-1- მა
მე-მ
აღმოაჩინა, რომ
ისევე ფიქრობს, როგორც
ვინმე
ელიზაბეთ ბიშოპი...
ფლობდე დაკარგვის ხელოვნებას, - არ მეგულება
რთულ საქმედ, რადგან თავად ფლობა არის შემცველი
დაკარგვის ცნების; ეს არ არის უბედურება.
ყოველდღიურად კარგე რამე, ნელა, უვნებლად -
უბრალოდ - დრო, ან გასაღები; ნუ მიეცემი
წუხილს; ამაზე მარტივი რამ არ მეგულება.
განაგრძე კარგვა უფრო სწრაფად, მოხერხებულად:
ადგილების და სახელების, მათი შემცვლელი
ოცნებებისაც. ეს არ არის უბედურება.
დედის საათი დამეკარგა, ნახე, თუ გნებავს -
ძვირფასი სახლის დაკარგვაც რა მშვიდად შევძელი!
უფრო მარტივი ხელოვნება არ მეგულება.
ორი ქალაქი დამეკარგა და დაბრუნება
არ უწერია ერთ კონტინენტს, ვეღარ შევცქერი
ჩემს ორ მდინარეს. არც ეს არის უბედურება.
შენც რომ დაგკარგო (ეგ ღიმილი, ასე რომ მიყვარს!)
ვერ მოგატყუებ, პირფერივით ვერ მოგექცევი;
უფრო მარტივი ხელოვნება არ მეგულება,
თუმცა... (ამოვთქვამ!) ეს იქნება უბედურება..............
No comments:
Post a Comment